ازدواج دیر هنگام چه مشکلاتی را به همراه دارد؟

عواقب و عوارض ازدواج دیر هنگام

به مرور زمان هر یک از دختران و پسران یک موقعیت شغلی، اجتماعی و یا تحصیلی مناسبی برای خود فراهم کرده و به استقلال می رسند و این حس استقلال در آنها سبب می شود که نخواهند زیر یوغ کسی حتی همسر بروند. در موارد خیلی زیاد، ازدواج دیر هنگام و زندگی انفرادی باعث بی خیال تر شدن ازدواج شده و همچنین دیگر نمی خواهند زیر بار مسئولیت زندگی مشترک بروند.

قسمت بد ماجرا اینجاست که افراد با افزایش سن، شخصیتشان شکل گرفته و انعطاف پذیری شان به حداقل می رسد و اگر در سن بالا ازدواج کنند دیگر نمی توانند مفاهیمی مثل صبر، گذشت، محبت و… را درک کنند که همین امر سبب می شود زندگی بادوامی نداشته و به طلاق و جدایی منجر شود.

در سنین پایین تر، ازدواج کردن محاسنی هم دارد که نمی توان منکر آن شد. در این شرایط، زن در کنار همسر و با درک شرایط رشد می کند اما افرادی که دیر ازدواج کرده اند شخصیتشان شکل گرفته و ناسازگاری در آنها بیشتر و انعطاف کمتر است. هر چند از سوی دیگر دیگر زوج هایی که در سن بالا زندگی مشترک را آغاز کرده اند به خاطر شناخت بهتر از خود و نیازهای درونی یکدیگر، مشکلات عاطفی کمتری دارند. در ادامه به خطرات و عوارض ازدواج دیر هنگام خواهیم پرداخت.

خاموش شدن اشتیاق

افزایش سن باعث می شود نشاط و شادی اولیه انسان ها تحلیل برود، به خصوص اگر همچنان مجرد مانده باشند منزوی و گوشه گیر خواهند شد. مسلما یک جوان ۳۶ ساله نمی تواند صبر و حوصله یک جوان ۲۶ ساله را برای یک نفر به عنوان همسر داشته باشد. در واقع این افراد تا این سن و سال هنوز نتوانسته اند یک نفر را به صورت دائم کنار خود داشته باشند که تنهایی خود را با او پر کنند و به قول معروف محرم رازشان باشند.

همین موضوع باعث می شود امنیت درونی شان کاهش یابد و اعتماد به نفس پایینی داشته باشند. احساس پوچی و تنهایی این افراد در مواردی آنقدر سیر صعودی دارد که گاهی منجر به خودکشی می شود.»

وقتی سن افراد بالا می رود و از ۶۰سال می گذرد نداشتن همسر و بچه یا به اصطلاح سر و سامان گرفتن به شکل یک حسرت درمی آید، به خصوص وقتی پیر و ناتوان می شوند خلأ بچه یا به قول معروف عصای پیری را بیشتر از نبود همسر احساس می کنند.

تغییر استاندارد های افراد نسبت به زندگی

انتظارات افراد از استانداردهای زندگی تغییر کرده است. دختران مجرد به خصوص کسانی که تحصیلات بالایی دارند یا از طبقات بالای جامعه هستند با این اعتقاد که هزینه های ازدواج بیش از فایده های آن است و این امر باعث می شود فرصت های زندگی مثل پیشرفت در تحصیل، کار و شغل را از دست بدهند از ازدواج خودداری می کنند. داشتن معیارهای دست نیافتنی و به دنبال همسر رۆیایی بودن، داشتن آزادی به مفهوم غربی و ایجاد هنجارهای فرهنگی مسائلی هستند که ازدواج را به تأخیر می اندازند. در واقع ازدواج های بعد از ۳۵ سالگی برای مردان و زنان، ازدواج دیرهنگام محسوب می شود. از نظر پزشکی ازدواج دیر هنگام خطر کاهش باروری، به دنیا آوردن فرزندانی با نقایص ژنتیک و نیز عوارض حاملگی و زایمان را افزایش می دهد.

از سوی دیگر وقتی فاصله سنی والد با فرزند زیاد باشد والدین نمی توانند ارتباط فکری و عاطفی خوبی با فرزند خود برقرار کنند و آمادگی تحول و به روز شدن کمتری در قبال فرزندشان دارند، چرا که معمولا سن یائسگی مادر با سن بلوغ فرزند همزمان می شود و در واقع دو موجود که هر دو در یک بحران هویتی به سر می برند و گرفتار بی ثباتی خلقی هستند و به حمایت عاطفی و روانی نیاز دارند در کنار هم قرار می گیرند.

ناکامی و تنهایی

هنگامی که انگیزه های قوی تشکیل خانواده به وسیله موانع غیرقابل قبول یا موانعی که فرد برای رفع آنها ناتوان است، سرکوب شوند یا معطل بمانند، احساس ناکامی رخ می دهد. احساس ناکامی یکی از الگوهای قدرتمند ناهنجاری رفتاری، ارزشی و نگرشی است که شخصیت و هویت فرد را زیرسلطه می گیرد.